“Doe geen harddrugs. En toon respect en liefde voor de mensen om je heen.” Dit is de kernboodschap van Hugo Broers, een van de meest gedenkwaardige figuren uit de oude Amsterdamse penoze. Zijn levensverhaal, gevangen in zijn autobiografie Penoze Hugo, is zowel een boeiende kijk op een wereld vol misdaad en intrige als een reflectie op een veranderend Amsterdam.
Een Jeugd vol OnrustHugo Broers werd in 1957 geboren midden in de Amsterdamse Wallen, “tussen de kroegen en de hoeren,” zoals hij het zelf beschrijft. Zijn jeugd werd getekend door fysiek geweld van zijn vader, wat diepe littekens naliet. Volgens Hugo vormden deze ervaringen hem tot de man die hij later werd. Zijn eerste stappen in de wereld van de Wallen waren klein—boodschappen doen voor sekswerkers. Maar op 19-jarige leeftijd had Hugo zijn eerste miljoen verdiend door hasj te kopen in coffeeshops en door te verkopen aan naïeve toeristen. Ondanks zijn succes, gaf hij het meeste geld uit aan feesten en het helpen van anderen in nood. “Het leven moet leuk zijn,” zei hij lachend. Het Leven in de PenozeDe roerige jaren die volgden brachten Hugo dieper in de wereld van de zware criminaliteit. Hij raakte verwikkeld in drugshandel, gewapende overvallen en zelfs doodslag. Een van de meest opvallende gebeurtenissen in zijn leven vond plaats in 1986, toen hij tijdens een pokeravond een gewapende man terechtstelde die zijn vriend bedreigde. Voor deze daad kreeg hij zeven jaar celstraf, een van de vele straffen die hij gedurende zijn leven uitzat—in totaal bracht Hugo veertien jaar door achter de tralies. Zelfs in de gevangenis bleef hij een beruchte figuur. Hij diende als lijfwacht voor bekende criminelen zoals Willem Holleeder en Cor van Hout, de beruchte ontvoerders van Freddy Heineken. Een Eerlijke BoefWat Hugo onderscheidt van anderen, is zijn eigen ethische code. Hoewel hij zichzelf een “boef” noemt, benadrukt hij dat zijn slachtoffers bijna altijd andere criminelen waren, zoals pooiers en drugsdealers. Zijn rechtvaardigheidsgevoel was sterk. “Als je iets verkeerd doet tegen vrouwen, kinderen, ouderen, gehandicapten of dieren, dan kreeg je een cadeautje van mij,” zei hij grijnzend. Zijn drang naar gerechtigheid kwam voort uit zijn eigen ervaringen met onrecht. Hugo kon geen ongerechtigheid verdragen, een karaktereigenschap die hem zowel respecteerde als gevreesd maakte in zijn kringen. Een Tweede KansNa zijn vrijlating in 1993 probeerde Hugo zijn leven te veranderen. Hij begon een beveiligings- en detectivebureau en werkte als bewaker in bars, coffeeshops en clubs op de Wallen. Helaas had hij te maken met een terugval in drugsgebruik, wat hem uiteindelijk dakloos maakte. Maar in 2008 maakte Hugo een radicale keuze. Met professionele hulp wist hij clean te worden en startte hij een traject van herstel en zelfreflectie. Sindsdien leeft Hugo gezond, traint hij regelmatig (vaak met thaiboksen) en is hij al meer dan 13 jaar nuchter. “Het was niet altijd makkelijk, maar dit zijn de mooiste jaren van mijn leven,” zegt hij. Naast zijn fysieke herstel heeft Hugo ook een bijdrage geleverd aan de samenleving. Hij bezoekt scholen om jongeren te waarschuwen voor de verleidingen van de onderwereld. “Een crimineel zijn tegenwoordig is niet zoals vroeger. Iedereen is meedogenloos,” waarschuwt hij. Liefde voor Amsterdam en Kritiek op VeranderingenHugo blijft loyaliteit tonen aan de Amsterdamse Wallen, al is hij kritisch over de veranderingen in de buurt. Hij betreurt de verdwenen saamhorigheid en de sociale samenhang. “De Wallen waren vroeger een echte buurt, nu zijn er alleen rijke mensen en geen sociale woningen meer,” klaagt Hugo. Daarnaast hekelt hij de strikte regels die het karakter van de stad hebben veranderd. “Alles is regels, regels, regels. Amsterdam is minder gezellig geworden.” Ook al mist hij het oude Amsterdam, blijft Hugo verbonden met de buurt. Hij organiseert rondleidingen in de Wallen, waar hij zijn verhalen deelt en een glimp geeft van een wereld die ooit was. Hugo’s ErfenisDe autobiografie van Hugo Broers, Penoze Hugo, uitgebracht in 2022 en inmiddels beschikbaar in het Engels, biedt een rauwe blik in zijn bewogen leven. Het boek is meer dan alleen het verhaal van een kleurrijk personage; het is een ode aan een Amsterdam dat langzaamaan verdwijnt. Voor Hugo draait zijn erfenis niet alleen om zijn verleden, maar ook om de toekomst. Hij dringt erop aan dat jongeren respect tonen voor elkaar en zorgvuldig omgaan met hun keuzes. Zijn boodschap is duidelijk en inspirerend, niet alleen voor degenen op het rechte pad, maar ook voor mensen die hun leven een tweede kans willen geven. |
“Doe geen harddrugs. En toon respect en liefde voor de mensen om je heen.” Dit is de kernboodschap van Hugo ...
Inhoudsopgave:
Tags: