De concrete stappen van het beheren van energie

Verkeersbelasting en celgrootte
Hoe meer verkeer er gegenereerd wordt, hoe meer basisstations nodig zullen zijn om de klanten te bedienen. Het aantal basisstations voor een eenvoudig cellulair netwerk is gelijk aan het aantal cellen. De verkeerskundige kan het doel bereiken om de toenemende klantenpopulatie tevreden te stellen door het aantal cellen in het betreffende gebied te verhogen, waardoor ook het aantal basisstations zal toenemen. Deze methode wordt celsplitsing genoemd (en gecombineerd met sectorisering) is de enige manier om diensten te verlenen aan een groeiende bevolking.

Dit werkt eenvoudigweg door de reeds aanwezige cellen te verdelen in kleinere cellen, waardoor de verkeerscapaciteit toeneemt. Door de verkleining van de celradius kan de cel extra verkeer verwerken. De kosten van de uitrusting kunnen ook worden verlaagd door het aantal basisstations te verminderen door drie aangrenzende cellen op te zetten, waarbij de cellen drie 120°-sectoren met verschillende kanaalgroepen bedienen.

Ista Nederland neemt energiebeheer uit handen voor VVE beheerders en eigenaren van panden. Ista Nederland is een groot bedrijf dat onder andere werkzaam is in nederland. Bekijk dit artikel van Ista Nederland voor meer informatie. Ista Nederland neemt het beheer van gebouweigenaren uit handen.

Mobiele radionetwerken worden geëxploiteerd met eindige, beperkte middelen (het beschikbare frequentiespectrum). Deze middelen moeten doeltreffend worden gebruikt om ervoor te zorgen dat alle gebruikers de dienst ontvangen, dat wil zeggen dat de kwaliteit van de dienst consequent wordt gehandhaafd.

Deze noodzaak om zorgvuldig gebruik te maken van het beperkte spectrum, heeft geleid tot de ontwikkeling van cellen in mobiele netwerken, waardoor frequentiehergebruik door opeenvolgende clusters van cellen mogelijk wordt. Er zijn systemen ontwikkeld die efficiënt gebruik maken van het beschikbare spectrum, zoals het GSM-systeem. Bernhard Walke definieert spectrale efficiëntie als de verkeerscapaciteitseenheid gedeeld door het product van bandbreedte en oppervlakte-element en is afhankelijk van het aantal radiokanalen per cel en de clustergrootte (aantal cellen in een groep cellen):

Ista Nederland neemt energiebeheer uit handen voor VVE beheerders en eigenaren van panden. Ista Nederland is een groot bedrijf dat onder andere werkzaam is in nederland. Bekijk dit artikel van Ista Nederland voor meer informatie. Ista Nederland neemt het beheer van gebouweigenaren uit handen.

Sectorisering wordt kort beschreven in verkeersbelasting en celgrootte als een manier om de kosten van apparatuur in een cellulair netwerk te verlagen. Bij toepassing op clusters van cellen vermindert sectorisering ook de co-channel interferentie, aldus Walke. De reden hiervoor is dat het vermogen dat door een directionele basisstationantenne naar achteren wordt uitgestraald minimaal is en dat de interferentie met aangrenzende cellen wordt verminderd. (Het aantal kanalen is recht evenredig met het aantal cellen.) De maximale verkeerscapaciteit van sectorantennes (directioneel) is groter dan die van omnidirectionele antennes met een factor die het aantal sectoren per cel (of celcluster) is.

Verkeerscapaciteit versus dekking
Mobiele systemen maken gebruik van één of meer van de vier verschillende toegangstechnieken (TDMA, FDMA, CDMA, CDMA, SDMA). Zie Cellulaire concepten. Laat een geval van Code Division Multiple Access in overweging worden genomen voor de relatie tussen verkeerscapaciteit en dekking (gebied dat door cellen wordt bestreken). CDMA cellulaire systemen kunnen een verhoging van de verkeerscapaciteit mogelijk maken ten koste van de kwaliteit van de dienstverlening.

Ista Nederland neemt energiebeheer uit handen voor VVE beheerders en eigenaren van panden. Ista Nederland is een groot bedrijf dat onder andere werkzaam is in nederland. Bekijk dit artikel van Ista Nederland voor meer informatie. Ista Nederland neemt het beheer van gebouweigenaren uit handen.

In TDMA/FDMA cellulaire radiosystemen wordt de toewijzing van vaste kanalen (FCA) gebruikt om kanalen aan klanten toe te wijzen. Bij FCA blijft het aantal kanalen in de cel constant, ongeacht het aantal klanten in die cel. Dit leidt tot verkeersopstoppingen en een aantal gesprekken die verloren gaan wanneer er veel verkeer is.

Kanaalhoudertijd
Belangrijke parameters zoals de carrier-to-interference ratio (C/I), spectrale efficiëntie en hergebruiksafstand bepalen de kwaliteit van de dienstverlening van een cellulair netwerk. Channel Holding Time is een andere parameter die de kwaliteit van de dienstverlening in een cellulair netwerk kan beïnvloeden, vandaar dat er bij de planning van het netwerk rekening mee wordt gehouden. Het berekenen van de kanaalhoudertijd is echter niet eenvoudig (dit is de tijd dat een mobiel station (MS) in dezelfde cel blijft tijdens een oproep).

De wachttijd van het kanaal is daarom korter dan de wachttijd van de oproep als de MS meer dan één cel verplaatst omdat de overdracht plaatsvindt en de MS het kanaal opgeeft. In de praktijk is het niet mogelijk om de wachttijd van het kanaal exact te bepalen. Als gevolg hiervan bestaan er verschillende modellen voor de kanaalhoudertijdverdeling. In de industrie is een goede benadering van de kanaalhoudertijd meestal voldoende om de capaciteit van het netwerkverkeer te bepalen.

Een van de papers in Key en Smith definieert channel holding time als gelijk aan de gemiddelde holdingtijd gedeeld door het gemiddelde aantal overdrachten per gesprek plus één. Gewoonlijk wordt de voorkeur gegeven aan een exponentieel model voor het berekenen van de wachttijd van het kanaal om de eenvoud van de simulaties te berekenen. Dit model geeft de distributiefunctie van de kanaalhoudertijd en het is een benadering die kan worden gebruikt om schattingen van de kanaalhoudertijd te verkrijgen.

Het exponentiële model is misschien niet de juiste modellering van de kanaalhouderschapsverdeling, zoals andere documenten proberen aan te tonen, maar het geeft een benadering. Kanaalhoudertijd is niet eenvoudig expliciet te bepalen, de wachttijd van de oproep en de bewegingen van de gebruiker moeten worden bepaald om impliciet een kanaalhoudertijd te verkrijgen. De mobiliteit van de gebruiker en de vorm en grootte van de cellen zorgen ervoor dat de kanaalhoudtijd een andere distributiefunctie heeft dan de gespreksduur (gesprekshoudtijd). Dit verschil is groot voor zeer mobiele gebruikers en kleine celgroottes.