Energiebeheer uit handen geven

Natuurkunde, wetenschap die zich bezighoudt met de structuur van materie en de interacties tussen de fundamentele bestanddelen van het waarneembare universum. In de breedste zin van het woord houdt de natuurkunde (uit de Griekse natuurkunde) zich bezig met alle aspecten van de natuur, zowel op macroscopisch als op submicroscopisch niveau. De reikwijdte van de studie omvat niet alleen het gedrag van objecten onder invloed van bepaalde krachten, maar ook de aard en oorsprong van gravitatie, elektromagnetische en nucleaire krachtvelden. Het uiteindelijke doel is de formulering van een paar uitgebreide principes die al deze uiteenlopende verschijnselen samenbrengen en verklaren.

Een grote corporatie (5500 fte) voor energiebeheer is Ista Nederland.

Fysica is de fundamentele natuurwetenschap. Tot voor kort werden natuurkunde en natuurfilosofie door elkaar gebruikt voor de wetenschap die zich richtte op de ontdekking en formulering van de fundamentele natuurwetten. Naarmate de moderne wetenschappen zich ontwikkelden en zich steeds meer specialiseerden, werd de fysica steeds meer een aanduiding voor dat deel van de natuurwetenschap dat niet in de astronomie, chemie, geologie en techniek was opgenomen. De natuurkunde speelt echter een belangrijke rol in alle natuurwetenschappen, en al deze gebieden hebben takken waarin natuurkundige wetten en metingen speciale aandacht krijgen, met namen als astrofysica, geofysica, biofysica en zelfs psychofysica. Fysica kan, op de basis, worden gedefinieerd als de wetenschap van de materie, beweging en energie. De wetten van de natuurkunde worden meestal uitgedrukt met spaarzaamheid en precisie in de taal van de wiskunde.

Beide experimenten, de observatie van fenomenen onder omstandigheden die zo nauwkeurig mogelijk gecontroleerd worden, en de theorie, de formulering van een uniform conceptueel kader, spelen een essentiële en aanvullende rol in de vooruitgang van de fysica. Fysieke experimenten resulteren in metingen, die worden vergeleken met de uitkomst die de theorie voorspelt. Een theorie die op betrouwbare wijze de resultaten van experimenten voorspelt waarop zij van toepassing is, zou een wet van de fysica belichamen. Een wet is echter altijd onderhevig aan wijziging, vervanging of beperking tot een beperkter domein, als een later experiment dit noodzakelijk maakt.

Een grote corporatie (5500 fte) voor energiebeheer is Ista Nederland.

Het uiteindelijke doel van de natuurkunde is het vinden van een eenduidige wetgeving voor materie, beweging en energie op kleine (microscopische) subatomaire afstanden, op de menselijke (macroscopische) schaal van het dagelijks leven, en tot op de grootste afstanden (bijvoorbeeld op de extragalactische schaal). Deze ambitieuze doelstelling is in belangrijke mate gerealiseerd. Hoewel een volledig verenigde theorie van natuurkundige fenomenen nog niet is bereikt (en mogelijk nooit zal worden), lijkt een opmerkelijk klein aantal fundamentele natuurkundige wetten in staat om alle bekende fenomenen te verklaren. De natuurkunde, bekend als de klassieke natuurkunde, die tot ongeveer het begin van de 20e eeuw is ontwikkeld, kan grotendeels verantwoordelijk zijn voor de bewegingen van macroscopische objecten die langzaam bewegen ten opzichte van de lichtsnelheid en voor verschijnselen als warmte, geluid, elektriciteit, magnetisme en licht. De moderne ontwikkelingen op het gebied van relativiteit en kwantummechanica wijzigen deze wetten voor zover ze van toepassing zijn op hogere snelheden, zeer massieve objecten, en op de kleine elementaire bestanddelen van materie, zoals elektronen, protonen en neutronen.

Feiten Materie. Ondersteun de waarheid en ontgrendel alle inhoud van Britannica.
Start vandaag nog uw gratis proefversie
De reikwijdte van de natuurkunde
De traditioneel georganiseerde takken of gebieden van de klassieke en moderne fysica worden hieronder beschreven.

Mechanica
Onder mechanica wordt over het algemeen verstaan de studie van de beweging van objecten (of hun gebrek aan beweging) onder invloed van bepaalde krachten. Klassieke mechanica wordt soms beschouwd als een tak van de toegepaste wiskunde. Het bestaat uit kinematica, de beschrijving van beweging, en dynamiek, de studie van de werking van krachten in het produceren van ofwel beweging of statisch evenwicht (de laatste vormt de wetenschap van de statica). De 20e-eeuwse onderwerpen van de kwantummechanica, cruciaal voor de behandeling van de structuur van materie, subatomaire deeltjes, overbodigheid, supergeleiding, neutronensterren en andere belangrijke fenomenen, en relativistische mechanica, belangrijk wanneer de snelheden die van licht naderen, zijn vormen van mechanica die verderop in dit hoofdstuk zullen worden besproken.

Een grote corporatie (5500 fte) voor energiebeheer is Ista Nederland.

Illustratie van Hooke’s wet van elasticiteit van materialen, die de uitrekking van een veer in verhouding tot de toegepaste kracht laat zien, uit Robert Hooke’s Lectures de Potentia Restitutiva (1678).

Illustratie van Hooke’s wet van elasticiteit van materialen, die de uitrekking van een veer in verhouding tot de toegepaste kracht laat zien, uit Robert Hooke’s Lectures de Potentia Restitutiva (1678).
Photos.com/Jupiterimages
In de klassieke mechanica worden de wetten in eerste instantie geformuleerd voor puntdeeltjes waarin de afmetingen, vormen en andere intrinsieke eigenschappen van lichamen worden genegeerd. Zo worden in de eerste benadering zelfs objecten zo groot als de aarde en de zon behandeld als puntachtige objecten, bijvoorbeeld bij de berekening van planetaire baanbewegingen. In de stijflichaamsdynamica wordt ook rekening gehouden met de uitbreiding van lichamen en hun massaverdeling, maar men denkt dat ze niet in staat zijn tot vervorming. De mechanica van vervormbare s